Μετα τις εκλογές – όλα ανοικτά, όλοι στην μάχη. Μας αξίζει ένα καλύτερο αύριο!!!!

Στις εκλογές της 4 Οκτωβρίου ο «περίπατος» του ΠΑΣΟΚ μετατράπηκε σε συντριβή της ΝΔ, σε μια στρατηγική ήττα της συντηρητικής δεξιάς παράταξης. Και πολύ άντεξε από μια πλευρά: δεκάδες οι φωνές τις τελευταίες μέρες που μιλάνε για την ολοφάνερη αδυναμία διακυβέρνησης της χώρας τους τελευταίους μήνες από την ΝΔ.

Ετσι έμεινε μόνος του ο Καραμανλής να προσπαθεί να αποδείξει - σε ποιον άραγε(;)- πως μπορεί να είναι ένας σοβαρός και στιβαρός συντηρητικός ηγέτης- ένας Καραμανλής- που καταφέρνει να ελέγχει την κατάσταση, μόνο που η κατάσταση του είχε ξεφύγει από τα χέρια του πολύ καιρό πριν, αν την είχε ποτέ στα χέρια του!!

Η ΝΔ απέτυχε να μετατραπεί σε ένα αξιόπιστο διαχειριστή του συστήματος σε μια περίοδο πολύμορφης κρίσης. Εμμένοντας σε ένα κοινότοπο και δίχως φαντασία νεοφιλελεύθερο νεοσυντηρητικό πρόγραμμα που πάγωνε, ξεπάγιασε την οικονομία και την κίνηση του χρήματος στην αγορά.

Τα αποτελέσματα πολύ γνωστά. Αύξηση ανεργίας, στάση εργασιών στην οικοδομή και συνολικότερα στην αγορά , εκτίναξη των ακάλυπτων επιταγών, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αδυναμία να στηριχθεί το σαθρό καταναλωτικό πρότυπο που η βάση του ήταν η αθρόα παροχή δανείων , που έχουν υπερχρεώσει τα λαϊκά νοικοκυριά.

Η συντριβή της ΝΔ είναι εν τέλει αποτέλεσμα τόσο της πολιτικής αδυναμίας της ως κόμματος εξουσίας, ως διαχειριστή του συστήματος, όσο και της οριστικής χρεοκοπίας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Η νέα κατάσταση επιβάλει νέα πρότυπα, νέα εργαλεία, με βάση τις δημόσιες επενδύσεις.

Αυτό καλό είναι να το πάρει πολύ σοβαρά υπόψιν του η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να εγκαταλείψει, οριστικά και αμετάκλητα τα σοσιαλφιλελεύθερα πειράματα. Βέβαια δεν αισιοδοξούμε:Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανακοινώθηκε έχει έντονα σοσιαλφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, ενώ το έλλειμμα που ανακοινώθηκε 10% δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για να πάρουμε ανάσες ανακούφισης.

Το παραγωγικό μοντέλο που θα προσπαθήσει να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ είναι ένας συνδυασμός δημόσιων κοινοτικών και ιδιωτικών επενδύσεων. Επενδύσεις στο τομέα της παιδείας, της νέας τεχνολογίας, στο τομέα της επικοινωνίας , των μεταφορών, του περιβάλλοντος, των πρότυπων αγροτικών προϊόντων. Μια εκτατική, ποιοτική ανάπτυξη του καπιταλισμού και των παραγωγικών δυνάμεων.

Εμπορευματοποιώντας τα πεδία του χώρου, του τόπου και του χρόνου. Εστιάζοντας την δράση του κεφαλαίου στην εκμετάλλευση της πνευματικής εργασίας. Αυτής της εργασίας που συναντιέται στην παραγωγή πλούτου στο τομέα των κοινωνικών συμπεριφορών και των στάσεων, του περιβάλλοντος της επικοινωνίας, των «γλωσσών», των νέων τεχνολογιών και κοινωνικών σχέσεων. Ένα μεταφορντικό παραγωγικό εργοστάσιο/ παράδειγμα, που εκτοξεύει την εκμετάλλευση της ζωντανής εργασίας από το κεφάλαιο, διευρύνοντας την ευελιξία στην εργασία, προτείνοντας μια κάποια ασφάλεια για τους αδύνατους. Είναι το λεγόμενο μοντέλο της ελαστικοασφαλείας, το μοντέλο Δανία….

Από την άλλη πλευρά αυτό το μοντέλο δυνητικά δημιουργεί τις προϋποθέσεις- την υλική βάση, τις νέες παραγωγικές δυνάμεις- για μια άλλου τύπου διαλεκτικής υπέρβασης της πνευματικής και της χειρονακτικής εργασίας. Αυτό που ονομάζεται γενική διανοητικότητα της ζωντανής εργασίας. Δημιουργώντας τις υλικές βάσεις μιας κομμουνιστικής απελευθέρωσης, όπως αυτό αναπτύχθηκε στα γκρουντισε του Κ. Μαρξ.

Φυσικά αυτή η νέου τύπου ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, που δημιουργεί δυνητικά τις προϋποθέσεις της κοινωνικής απελευθέρωσης δεν θα έχει μέλλον αν δεν συναντηθεί με ένα καινοτόμο σύγχρονο επαναστατικό απελευθερωτικό κίνημα, κάτι που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.

Το παραγωγικό μοντέλο που θα προτείνει το ΠΑΣΟΚ, έχει πρώτα να αντιμετωπίσει μια βαθιά κρίση υπερπαραγωγής και δεν είναι καθόλου σίγουρο πως οι νεοκευνσιανικές- σοσιαλφιλελεύθερες πολιτικές του θα αποδώσουν, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία και οικονομία σαν την Ελλάδα.

Μια κοινωνία σε σχετική αφασία, που παίρνει μπροστά, μόνο από τις φωτιές των παιδιών της, που διαμαρτύρονται για ένα μέλλον δίχως ελπίδα, όπως το Δεκέμβρη. Με μια οικονομία που μάλλον θα είχε καταρρεύσει, αν δεν υπήρχε πάνω από 40% του ΑΕΠ, παραοικονομία.

Πρόκειται για ένα άκρως φιλόδοξο συστημικό στοίχημα που για να εφαρμοστεί είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ηγεμονικού κοινωνικού-πολιτικού μετώπου. Ένα ηγεμονικό πολιτικό-κοινωνικό μέτωπο ενσωμάτωσης των συμφερόντων των λαϊκών – εργατικών τάξεων που δεν εκπροσωπούνται στο κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας.

Για να οικοδομηθεί αυτό το ηγεμονικό μπλοκ εξουσίας είναι αναγκαίο να ικανοποιηθούν κάποιες βασικές λαϊκές ανάγκες. Το έκανε ο Α. Παπανδρέου το 1981, στο κλείσιμο ενός οικονομικού κύκλου, όταν ο νεοφιλελευθερισμός έπαιρνε κεφάλι, σήμερα στην φάση μιας βαθύτερης οικονομικής κρίσης, τι θα πράξει ο Γ. Παπανδρέου;

Λαϊκά και εργατικά συμφέροντα που δεν εκπροσωπούνται ούτε απο την αριστερά. Μια αριστερά που αθροιστικά έπεσε , πλην της εξαίρεσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που σημείωσε σημαντική άνοδο- στα στενά όμως δεδομένα του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς- περίπου 3000 ψήφοι πάνω από τις ευρωεκλογές. Εκφράζοντας την αναγκαιότητα της ενότητας αυτού του χώρου.

Το ΚΚΕ μένει κλεισμένο στο κόσμο του, στις σταλινικές του εμμονές. Αποκομμένο από την υπόλοιπη αριστερά αλλά και από τα υπόγεια και μη ανατρεπτικά και ριζοσπαστικά ρεύματα. Μένοντας στα νοικοκυραίικα , μικροαστικά χαρακτηριστικά του.

Ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επικοινωνεί με τα σύγχρονα ριζοσπαστικά και ανατρεπτικά ρεύματα, αρνείται όμως να εγκαταλείψει τις όποιες διαχειριστικές κυβερνητικές πολιτικές. Μένοντας - επί της ουσίας- σε μια πολιτική γραμμή καλυτέρευσης του υπάρχοντος συστήματος.

Η Αριστερά όμως πρέπει να ξαναδώσει όραμα στο κόσμο, ελπίδα και προοπτική. Μια προοπτική, ένα όραμα που δεν θα περιμένει την «μεγάλη νύκτα των οδοφραγμάτων». Ούτε θα περιμένει ποτέ θα γίνει κυβέρνηση η Αριστερά. Θα διεκδικεί από τα σήμερα όλο τον κοινωνικό πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Θα διεκδικεί από τα σήμερα μια ζωή αξιοπρέπειας για όλους τους ανθρώπους.

Η Αριστερά πρέπει να βαδίζει χώρια και να κτυπάει μαζί: Πρέπει να οικοδομήσει από τα σήμερα, ένα πλατύ, ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο υπεράσπισης και διεύρυνσης των βασικών λαϊκών / εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων.

Που θα αγωνίζεται για μόνιμη δουλεία σε όλους τους εργαζόμενους, για αύξηση των μισθών , για μείωση των ωρών εργασίας. Για επίδομα ανεργίας και κοινωνικό μισθό που θα ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες διαβίωσης για όλους τους ανέργους, φοιτητές και ανίκανους για εργασία.

Για δωρεάν και δημόσια υγεία και παιδεία. Για την δωρεάν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες για όλο το λαό. Για ελεύθερη χρήση των πνευματικών προϊόντων και των φαρμάκων. Να σταματήσουν ο πολιτισμός, η γνώση, η υγεία, ο δημόσιος χώρος. ο ελεύθερος χώρος τα προϊόντα και οι κατακτήσεις της νέας τεχνολογίας να είναι εμπορεύματα.

Μια δημιουργική, ανοικτόμυαλη και ανοικτόκαρδη αριστερά, αυτό χρειαζόμαστε. Η Λατινική Αμερική και μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες(Πορτογαλία, Γερμανία, Γαλλία) μας δίνουν διάφορα μοντέλα οικοδόμησης μαζικών αριστερών σχημάτων. Είναι στο δικό μας χέρι να οικοδομήσουμε το δικό μας μοντέλο. Επηρεάζοντας καθοριστικά το δικό μας πολιτικό-κοινωνικό γίγνεσθαι.

Δημήτρης Αργυρός